شماره 17 سهیلا

فیلم «شماره 17 سهیلا»ی جشنواره فجر را گویی به عنوان نمونه سینمایی وبلاگ یادداشت های یک دختر ترشیده ساخته اند؛ داستان دختری سی و هشت ساله که دلش می خواهد زودتر ازدواج کند تا  بتواند بچه دار شود. او به توصیه دوستانش با خواستگارهای قدیمی تماس می گیرد، به یک دفتر همسریابی می رود و حتی با یک مرد مسن قرار ملاقات می گذارد. در این مسیر با جوانی که یک دهه از او کوچک تر است آشنا می شود...

کارگردان به زیبایی توانسته است تفاوت های دو نسل را به تصویر بکشد، مقایسه دهه پنجاهی ها که خط قرمزهای خاص خودشان را دارند با بی قیدی و نگاه متفاوت دهه هفتادی ها چنان ملموس و جاندار انجام شده است که گویی خودتان وسط فیلم زندگی می کنید! جنس آدم های داستان بسیار آشناست، همان ها که عمری در میانشان زندگی کرده ایم.

دیدن این فیلم خوش ساخت را به همه خوانندگان وبلاگم توصیه می کنم.